خلوت نشین
شیشه قلبم آنقدر نازک شده که با کوچکترین تلنگری می شکند...خلوت نشین
شیشه قلبم آنقدر نازک شده که با کوچکترین تلنگری می شکند...وصیت
روزی اگر سراغ من آمد به او بگو
من می‌شناختم او را
نام تو راهمیشه به لب داشت
حتی
در حال احتضار
آن دل‌شکسته عاشق بی‌نام و بی‌نشان
آن مرد بی‌قرار
روزی اگر سراغ من آمد به او بگو
هر روز پای پنجره غمگین نشسته بود
وگفتگو نمی‌کرد
جز با درخت سرو
در باغ کوچک همسایه
شبها به کارگاه خیال خویش
تصویری از بلندی اندام می کشید
و در تصورش
تصویر تو بلندترین سرو باغ را
تحقیر کرده بود
روزی اگر سراغ من آمد به او بگو
او پاک زیست
پاکتر از چشمه ای نور
همچون زلال اشک
یا چون زلال قطره باران به نوبهار
آن کوه استقامت
آن کوه استوار
وقتی به یاد روی تو می‌بود
می‌گریست
روزی اگر سراغ من آمد به او بگو
او آرزوی دیدن رویت را
حتی برای لحظه ای از عمر خویش داشت
اما برای دیدن توچشم خویش را
آن در سرشگ غوطه ور آن چشم پاک را
پنداشت
آلوده است و لایق دیدار یار نیست
روزی اگر سراغ من آمد به او بگو
آن لحظه ای که دیده برای همیشه بست
آن نام خوب بر لب لرزان او نشست
شاید روزی اگر
چه ؟
او ؟
نه آه ... نمی آید
شعر از: حمید مصدق
